နတ္သမီးအိပ္ေဆး (၁)
ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္ …
ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကူးသက္သက္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္ …
စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႕ျခင္း အေပၚ နားလည္ခံစားေပးၾကလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ …
( အစ္မမြန္ေရ … စိတ္ႏွစ္တာမ်ားသြားလို႕ အိပ္ေဆးက ကဗ်ာမဟုတ္ဘဲ ပံုျပင္ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ … )
နတ္သမီးအိပ္ေဆး (၁)
တစ္ခါတုန္းက … …
ေနရဲ႕ အလင္းေရာင္ မရတဲ႕ ႐ြာေလးတစ္႐ြာ႐ွိတယ္ … တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ႏွင္းေတြေ၀ဆိုင္းေနလြန္းလို႕ ေနအလင္းေရာင္ ဆိုတာ ႐ြာသူ႐ြာသား ေတြအတြက္ေတာ့ ေ၀ါဟာရတစ္ခုအရ သာ ၾကားဖူးၿပီး လက္ေတြ႕မျမင္ဖူးတဲ႕ အရာတစ္ခုပါ … လ ေရာင္ လာတဲ႕ အခါ ႐ြာသားေတြက အမဲလိုက္ၾက ၊
႐ြာသူေတြက သစ္သီးဆြတ္ ၾကတယ္ … လ ေရာင္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတဲ႕ အခ်ိန္ဟာ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအတြက္ေတာ႕ ေဆာက္တည္ရာမဲ႕ခ်ိန္ပါပဲ … အေအးဒဏ္ခံႏိုင္တဲ႕လက္လုပ္တဲ ေလးေတြထဲမွာပဲ ပံုးေအာင္းအိပ္စက္ၾကရတယ္ … လေရာင္ဟာ ကံေကာင္းျခင္း ေတြကို ယူေဆာင္လာ သလို ၊ လေရာင္ကို ႏႈတ္သိမ္းသြားတဲ႕ အေမွာင္ထုဟာလဲ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြကို ယူေဆာင္လာ တယ္လို႕ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြက ယံုၾကည္ၾကတယ္ … ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအတြက္ ေနာက္ထပ္ ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုလဲ႐ွိတယ္ …အဲဒါကေတာ႕ အမဲလိုက္ကိရိယာေတြကို ကၽြမ္းက်င္စြာ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႕ ပန္းပဲသမားေလး႐ွိေနျခင္းပါ … အမဲလိုက္ကိရိယာေတြကို သစ္သီးနဲ႕လဲ ပါတယ္ …
ေတာေကာင္သားနဲ႕လဲ ပါတယ္ …
တစ္ေခတ္တစ္ခါကေတာ႕ အဲဒီ႐ြာေလးဟာ ေနေရာင္ လ ေရာင္ စံုလင္စြာနဲ႕ ေနခ်င္စဖြယ္ ႐ြာေလးပါ … ေနေရာင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျခင္းေၾကာင္းက ဒီလိုပါ …
ကမၻာေပၚ႐ွိ႐ွိသမွ် ၿမိဳ႕႐ြာ အားလံုးထက္စာရင္ အဲဒီ႐ြာေလးဟာ ေကာင္းကင္ဘံုနဲ႕အနီးဆံုး ေနရာမွာ႐ွိပါတယ္ … “ အပိုလို ” ေနနတ္သားနဲ႕ သက္တံ႕နတ္သမီး “ အိုင္းရစ္ ” တို႕မွာ သမီးေလးထြန္းကား လာတဲ႕အခါ နတ္ဗိမၼာန္တစ္ခု ေပၚလာရပါတယ္ … အဲဒီဗိမၼာန္ ကပဲ ႐ြာကေလးထံေနေရာင္မေရာက္ေအာင္ ကာဆီးထားခဲ႕တယ္ … နတ္သမီးေလး ကေတာ႕ ဒီအေၾကာင္းကို ေယာင္လို႕ေတာင္ မေတြးမိခဲ႕ဘူး … အလွနတ္ဘုရားမ “အဖ႐ိုဒိုက္” ကိုတုႏႈိင္းတဲ႕အလွေတြနဲ႕ ၾကယ္သတို႕သားမ်ားစြာၿခံရံ ကာ ေနခဲ႕တယ္ … အတိတ္ကံၾကမၼာ၀ဋ္ေႂကြးဆိုတာ နတ္သမီးလဲမရပါဘူး … ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ သာ စံစားရမယ္႕ ဇာတာတစ္ခု နတ္သမီးေလးမွာ ပါလာ ခဲ႕တယ္ …
အခုဆို ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀ ကုန္လြန္ခဲ႕ၿပီးပါၿပီ …
… … ဆက္လက္ေရးသားပါမည္ …. ….
ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကူးသက္သက္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္ …
စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႕ျခင္း အေပၚ နားလည္ခံစားေပးၾကလိမ္႕မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ …
( အစ္မမြန္ေရ … စိတ္ႏွစ္တာမ်ားသြားလို႕ အိပ္ေဆးက ကဗ်ာမဟုတ္ဘဲ ပံုျပင္ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ … )
နတ္သမီးအိပ္ေဆး (၁)
တစ္ခါတုန္းက … …
ေနရဲ႕ အလင္းေရာင္ မရတဲ႕ ႐ြာေလးတစ္႐ြာ႐ွိတယ္ … တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ႏွင္းေတြေ၀ဆိုင္းေနလြန္းလို႕ ေနအလင္းေရာင္ ဆိုတာ ႐ြာသူ႐ြာသား ေတြအတြက္ေတာ့ ေ၀ါဟာရတစ္ခုအရ သာ ၾကားဖူးၿပီး လက္ေတြ႕မျမင္ဖူးတဲ႕ အရာတစ္ခုပါ … လ ေရာင္ လာတဲ႕ အခါ ႐ြာသားေတြက အမဲလိုက္ၾက ၊
႐ြာသူေတြက သစ္သီးဆြတ္ ၾကတယ္ … လ ေရာင္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတဲ႕ အခ်ိန္ဟာ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအတြက္ေတာ႕ ေဆာက္တည္ရာမဲ႕ခ်ိန္ပါပဲ … အေအးဒဏ္ခံႏိုင္တဲ႕လက္လုပ္တဲ ေလးေတြထဲမွာပဲ ပံုးေအာင္းအိပ္စက္ၾကရတယ္ … လေရာင္ဟာ ကံေကာင္းျခင္း ေတြကို ယူေဆာင္လာ သလို ၊ လေရာင္ကို ႏႈတ္သိမ္းသြားတဲ႕ အေမွာင္ထုဟာလဲ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြကို ယူေဆာင္လာ တယ္လို႕ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြက ယံုၾကည္ၾကတယ္ … ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအတြက္ ေနာက္ထပ္ ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုလဲ႐ွိတယ္ …အဲဒါကေတာ႕ အမဲလိုက္ကိရိယာေတြကို ကၽြမ္းက်င္စြာ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႕ ပန္းပဲသမားေလး႐ွိေနျခင္းပါ … အမဲလိုက္ကိရိယာေတြကို သစ္သီးနဲ႕လဲ ပါတယ္ …
ေတာေကာင္သားနဲ႕လဲ ပါတယ္ …
တစ္ေခတ္တစ္ခါကေတာ႕ အဲဒီ႐ြာေလးဟာ ေနေရာင္ လ ေရာင္ စံုလင္စြာနဲ႕ ေနခ်င္စဖြယ္ ႐ြာေလးပါ … ေနေရာင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျခင္းေၾကာင္းက ဒီလိုပါ …
ကမၻာေပၚ႐ွိ႐ွိသမွ် ၿမိဳ႕႐ြာ အားလံုးထက္စာရင္ အဲဒီ႐ြာေလးဟာ ေကာင္းကင္ဘံုနဲ႕အနီးဆံုး ေနရာမွာ႐ွိပါတယ္ … “ အပိုလို ” ေနနတ္သားနဲ႕ သက္တံ႕နတ္သမီး “ အိုင္းရစ္ ” တို႕မွာ သမီးေလးထြန္းကား လာတဲ႕အခါ နတ္ဗိမၼာန္တစ္ခု ေပၚလာရပါတယ္ … အဲဒီဗိမၼာန္ ကပဲ ႐ြာကေလးထံေနေရာင္မေရာက္ေအာင္ ကာဆီးထားခဲ႕တယ္ … နတ္သမီးေလး ကေတာ႕ ဒီအေၾကာင္းကို ေယာင္လို႕ေတာင္ မေတြးမိခဲ႕ဘူး … အလွနတ္ဘုရားမ “အဖ႐ိုဒိုက္” ကိုတုႏႈိင္းတဲ႕အလွေတြနဲ႕ ၾကယ္သတို႕သားမ်ားစြာၿခံရံ ကာ ေနခဲ႕တယ္ … အတိတ္ကံၾကမၼာ၀ဋ္ေႂကြးဆိုတာ နတ္သမီးလဲမရပါဘူး … ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ သာ စံစားရမယ္႕ ဇာတာတစ္ခု နတ္သမီးေလးမွာ ပါလာ ခဲ႕တယ္ …
အခုဆို ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀ ကုန္လြန္ခဲ႕ၿပီးပါၿပီ …
… … ဆက္လက္ေရးသားပါမည္ …. ….
No comments:
Post a Comment