Thursday, August 7, 2008

မေန႕ကျမင္တဲ႕ စာ


အဆင္မေျပခ်င္ေတာ့လဲ

ျခစ္ေနက် မီးျခစ္ေလးကေတာင္

မီးမေတာက္ခ်င္ဘူး …


ခ်စ္သူကလဲ အားေပးရွာတယ္

စိတ္ကုန္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ … တဲ႔ …


နားရြက္ျဖတ္ၿပီး လက္ေဆာင္မေပးတတ္သလို

သူမ်ားနားရြက္ကိုလဲ မကိုက္ျဖတ္တတ္လို႕

ငါ ကလဲ ကမၻာမေက်ာ္ခဲ႔ဘူး …


အသိဥာဏ္ေတြ တိမ္းပါးကုန္တယ္ထင္ရဲ႕ …


မူလတန္း သခ်ၤာတစ္ပုဒ္ကလဲ

ငါ႔အတြက္ ခက္ခဲေနျပန္ေရာ …


တည္ညိမ္းကို




Read More...

Wednesday, August 6, 2008

အေဟာင္းကို … သစ္ျခင္းနဲ႕ ျပန္ေဟာင္းျခင္း


ကၽြန္ေတာ္လဲ တားေတာ့တားတယ္ …

ေမွာင္လြန္းတဲ႕ညေတြနဲ႕

မိုးသည္းလြန္းတဲ႕ညေတြ …

… ရပ္တန္႔ဖို႔ …


စံပယ္ေတြ ဖူးေနတုန္းမို႕႔ပါ …

ရက္အကန္႕အသတ္နဲ႕ေျပာရရင္

ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္ … ခင္ဗ်ားတစ္သက္ …

… ၾကာခ်င္လဲၾကာမယ္ …


လက္ဆုတ္လက္ကိုင္ျပရရင္

စံပယ္ဦးမွာ

ပြင့္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ႕ သေႏၶဖူးေတြ

၀တ္မႈန္ေတာင္မကူးရပဲ

တကိုယ္ေရတကာရ

…. ရူးတုန္း ….


အေ၀းမွာေတာ့ျမင္ႏိုင္တယ္ေလ …

ႏွင္းရိုုက္ထားတဲ႔မွန္ခ်ပ္ေတြ …


ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ …

ေအာင္…လံ…ထူ…စစ္…သူ…ႀကီး…ပြဲ…

…. …. …. …. ….

…. …. …. …. ….

…. လြဲတယ္ ….


တည္ညိမ္းကို




Read More...

Monday, August 4, 2008

Panoramio


ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲဘူး …


ငါ ဆန္႕ထုတ္လိုက္တဲ႕လက္ထဲမွာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု … ပါေစခ်င္တယ္ …


ဟိုးအေ၀းမွာပဲ လင္းမေနနဲ႕ေပါ႔ …

ငါ႔အနားကိုမွ ျဖာက်ရင္

… မင္း …

လိပ္ျပာသန္႔သင့္ပါတယ္ ေနေရာင္ျခည္ …


ဒိုင္ယာရီမွာေရးေတာ့

ေဘာလ္ပင္က မွင္ကုန္လို႕ …

အျပင္မွာ ၾကည္႕ေတာ့လဲ

မိုးေတြသဲလို႕ …


ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲပါဘူး …


အလင္းကိုကြယ္ႏိုင္တာဆိုလို႕

မင္းပဲရွိတယ္ အရိပ္ရယ္ …

ငါ႔အလင္းကိုလဲကာကြယ္ပါ …

မလိုအပ္ပဲ စူးရွေနလို႕ …


အေမွာင္မွာလင္းေတာ့လဲ

… … ျမင္တယ္ … …

ဆူးေတြကိုေတာ့မႏႈတ္နဲ႕ …

ငါ … နာက်င္ျခင္း ကို တီးေခါက္တုန္း …


အလ်ဥ္းသင့္လို႕ပြင့္လိုက္တာ

ေမႊးျမႏိုင္မယ္လို႕ေတာ့ မထင္ဘူး …

ညွိဳးသြားရင္ မခူးနဲ႕ …


ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲပါဘူး …


ေအးစက္ခဲ႔ဖူးမယ္ …

ေဆာင္းခုိတုန္းကလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ …

ေႏြရာသီေရာက္လို႔မွ ပိေတာက္မပြင့္ရင္

( မင္းသိပါလိမ့္မယ္ )

ငါတို႕ရိုင္းေတာ့မယ္ …


ဆက္သြားခ်င္ရင္ သြားၾကတာေပါ႔ …

ေဟာဟိုနားက ေလာင္စာဆိုင္က

… ေစ်းခ်ိဳတယ္ …


ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲပါဘူး …


ေရွ႕နားမွာေတာ့ လမ္းဆံုေရာက္ၿပီ … …


တည္ညိမ္းကို




Read More...

… … … တရား …


အေမွာင္ထဲမွာ

မီးထြန္ုးရွာတယ္ …


…. အဲဒီအရာကို …


ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ႔လဲ …

… လူအားလံုးေရွ႕မွာ …


မီးခြက္ကို တသိမ္႔သိမ္႔မႈတ္တယ္ …

ကန္႕လန္႕ကာနဲ႕ … သူ႕ကိုယ္သူ ကာတယ္ …


ဘ၀ဆိုတာ …

က်က္ခါစ ေရေႏြးလို … ဆူတယ္ …


ဆူး အေပၚမွာ …

ႏွင္းဆီရွိတယ္ … …


တည္ညိမ္းကို

Read More...

Sunday, July 20, 2008

အစိမ္းခ်ဳပ္


အဲဒီလိုပဲေလ …

ေႏြကေတာ့ သူ႕ဟာသူကုန္ဆံုးခဲ႕တာ …

သစ္ပင္ေတြသာ

ႏြမ္းလိုႏြမ္းလိုႏြမ္း …

ေျခာက္လိုေျခာက္ …


ေကာက္ေႀကာင္းသိပ္မလွေတာ့

ေႏြပန္းခ်ီ မဆြဲခ်င္ဘူး …

ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ …

ငါခ်စ္တဲ႔ ႏွင္းဆီကိုပဲ

စုတ္တံထဲထည္႕မယ္ …

ဆူးအၿပိဳင္းအရိုင္းနဲ႕

ေသြးထြက္သံယို လွပေစ …


ဘာေတြေတြးေနပါသလဲ …

မင္းႀကိဳက္တဲ႕ သီခ်င္းေတြ

ေရဒီယိုကမလႊင့္တာ

… ႀကာခဲ႔ေပါ႔ …

ငါ႔ကိုပဲ ျဖန္႔ခင္းႀကည္႕လိုက္ …

မင္းလႊတ္ခ်ခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္ခုျပဳတ္က်သံႀကားရမယ္ …


အမွတ္မရွိတဲ႕ေကာင္ေပါ႔ …

မိုးသံေလသံႀကားတိုင္း …

သူ႕ကဗ်ာကိုယ္သူ ထီးအမွတ္နဲ႕

ခ်စ္သူ႕ဆံႏြယ္ထက္မွာ

(တခုတ္တရ)

ျဖန္႕မိုးေပးခ်င္တုန္း …


အားလံုးကေတာ့ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပါပဲ …

ကြဲေနတဲ႕ ဖန္ျပတင္းစေတြကလြဲရင္ေပါ႔ … …


တည္ညိမ္းကို



Read More...

Monday, July 14, 2008

ပရာရႈိင္းရ္


သတိရေနဖို႕မလိုသလို

ႏႈတ္ဆက္ေနဖို႕လဲမလို …

ငါတို႕ဟာငါတို႔

(အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခု)

ခြဲခြာႀကရံုေပါ႔ ျမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရ … …


ငါမရွိလဲ…

ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ရင္ျပင္မွာ

ႏွင္းမႈန္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနအံုးမွာပဲ … …


ငါမရွိလဲ…

ကာလိုမင္စကားယားက ပန္းသီးပင္ေတြ

အလုအယက္သီးေနအံုးမွာပဲ … …


ငါမရွိလဲ…

ငါေနဖူးခဲ႔တဲ႔ အခန္းေလးက

စကားသံေတြနဲ႔ အသက္၀င္ေနအံုးမွာပဲ … …


အဲဒီလိုမ်ိဳး

ငါ႔ရင္ခုန္သံေတြ လူလားမေျမာက္ခင္မွာပဲ

အခ်ိန္တန္ခဲ႔ၿပီ …

ကဲ …

ေန၀င္ေနထြက္ျဖစ္စဥ္အသစ္နဲ႕

လူသားေတြရဲ႕မ်က္လုံးအသစ္

ငါလဲ … ငါအသစ္နဲ႕ …

… အိမ္ျပန္မယ္ …


တည္ညိမ္းကို

Read More...

Sunday, June 15, 2008

စိမ္႔ေပါက္

ဒီတစ္ေခါက္ အိမ္အျပန္

ခ်စ္သူလက္ကို ဖမ္းဆုပ္ႀကည္႕ေတာ့ …

ရင္ခုန္သံက

ေနတစ္ျခမ္း … လ တစ္ျခမ္း …


ညေနပ်ပ် နဲ႔

ခိုးခိုးၿပီးပြင့္တတ္တဲ႔ အၿပံဳးမ်ား

ဘယ္ဖက္အိပ္ကပ္ထဲကႏွိဳက္ထုတ္ခံရ …

ဒီတစ္ေခါက္ အိမ္အျပန္

ရင္ကိုခြဲတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကလဲ

ေနတစ္ျခမ္း … လ တစ္ျခမ္း …


ခ်စ္လို႕ထားရစ္ခဲ႔သတဲ႕လား …

မေန႕ညကေသာက္တဲ႔ ၀ိုင္ထဲ

ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကို္ယ္သင္းရနံ႕ေတြေရာထည္႕ဖို႕

မင္း … ေမ႔ေနခဲ႔တယ္ထင္ရဲ႕ …


လြင္ျပင္စိမ္းစိမ္းေတြအေႀကာင္းပဲ ေျပာႀကရေအာင္ကြယ္ …

ခိုင္ၿမဲၿပီးသား ႀကိဳးကိုျဖတ္ဖို႔

မင္းစိတ္ဓါးသြားေတြကို

… ထုတ္ … ထုတ္ မႀကည္႕စမ္းနဲ႕ …


သေဘၤာမစီးဖူးတဲ႔ ပင္လယ္ခရီးသြား

ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလး လႈိင္းမူးခဲ႔တာပါ …

မင္းရဲ႕ သနပ္ခါးရနံ႔ေတြနဲ႕ပဲ

ငါ႔ကို ကူညီေစခ်င္တယ္ …


လ, အလင္းေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း

ညရဲ႕ ျပဴစားျခင္းကိုခံရသူဟာ

ေဆာင္းနံ႕မစင္တဲ႔ ၀တ္မံႈလို

ေကြးညြတ္ေအးစက္ရ …

ေလာကဓံေရ …

သင္ႏွင့္ကၽြႏု္ပ္

အဘယ္ရန္ျငွိဳးရန္စမွ်

မရွိခဲ႔ေပဘူး …


တံခါးေခါက္ၿပီးမ၀င္တတ္တဲ႔အက်င့္ေႀကာင့္

ေခ်ာင္က်က် အခန္းေထာင့္မွာ

အေမွာင္ကိုစီရင္ဖို႕

ငါ႔လိပ္ျပာကိုပဲ ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္မိေပါ႔ …

တည္ညိမ္းကို




Read More...

Friday, May 9, 2008

ဘ၀

ေခါက္သိမ္းမယ္ဆိုေတာ့လဲ

ေခါက္ရိုးက်ိဳးမွာစိုးတယ္ …


ဒီလိုနဲ႕ ျဖန္႔ခင္းထားလိုက္တာ

ေႏြ ... မိုး ... ေဆာင္း …


သြားစရာရွိလို႕၀တ္မယ္လုပ္မွ

အေရာင္ေတြ … အေရာင္ေတြေလ …

… … လြင့္ … … လို႕ … …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

ညစာခ်န္သူမ်ား

အရိပ္ကိုႀကည္႕ၿပီး အရပ္တိုင္းသူမ်ားနဲ႔

မေန႕ညက

ညစာအတူစားခဲ႔ရ …


အတိတ္ကေ႐ႊထီးေဆာင္းခဲ႔တာေတြ

စားျမံဳ႕မျပန္ေႀကး

အဲဒီလိုေျပာရင္း ၀ီစကီေသာက္ခဲ႔တယ္ …

တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ႐ြက္လႊင့္သြားလိုက္တာ

ကိုယ္႔ေက်ာကိုယ္သတ္ရင္း

တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔တဲ႔အထိ …


ပန္းပင္စိုက္တုန္းကေတာ့

ပန္းဘယ္ႏွစ္ပြင့္ ပြင့္မယ္လို႕ႀကိဳသိမလဲ

တခါတခါ ကံႀကမၼာက …

အဲဒီလို … … ေမွာ္ဆန္တယ္ … …


ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္တာခ်င္းအတူတူ

က်ဥ္းတဲ႔လမ္းက က်ဥ္းၿပီး

က်ယ္တဲ႔လမ္းက က်ယ္တယ္ …

လမ္းက်ယ္တဲ႔လူက ဖိနပ္ႀကီးႀကီးစီးႏိုင္ၿပီး

လမ္းက်ဥ္းတဲ႔လူက ဖိနပ္ေသးေသးပဲစီးႏိုင္တယ္ …

ဖိနပ္ႀကီးႀကီးစီးႏိုင္တဲ႔လူက မ်က္ႏွာႀကီးၿပီး

ဖိနပ္ေသးေသးစီးႏိုင္တဲ႔လူက မ်က္ႏွာငယ္တယ္ …

သင္တုိ႕ဘ၀ေတြကေရာ

ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ေနျမင့္ခဲ႔ႀကၿပီလဲ …


ကမၻာေပၚမွာ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မွ်ားတဲ႔သတၱ၀ါဟာ

လူတစ္မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Friday, March 28, 2008

ႏႈတ္ဆက္ျခင္း

က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ဘေလာ့ေရးျခင္းမွ ရပ္နားပါေတာ့မယ္ … ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႔ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္ခင္ဗ်ာ …

တည္ညိမ္းကို

Read More...

Wednesday, March 26, 2008

ပန္းအိုး

တိတ္တိတ္ေလး ကြဲသြားတာပါ …

ရိပ္ခနဲ ျမင္လိုက္သူကေတာ့
မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ ေ၀ွ႕ၾကည္႕တယ္ …

ႏွင္းဆီေတြကို ထမ္းရင္း … ထမ္းရင္း
အားျပတ္သြားတာလို႕ေျပာၾကတာပဲ …

ၾကာေတာ့လဲ
ဒီအေၾကာင္းကို မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Tuesday, March 25, 2008


မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာ

မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ၿပီးေလွ်ာက္မယ္တဲ႔ …
ေနာက္ဖ်ားကိုခ်ည္းအနင္းခံရလြန္းလို႕
ရာဘာဖိနပ္လဲ ျပတ္ခဲ႔တယ္ …

မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ရိုးဂုဏ္ကိုပဲ ကိုးကြယ္ဖို႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿမဲဆံုးမတယ္ …
စကားေျပာေလတိုင္း
လွ်ာေပၚက ေျမစာခင္းကေတာ့
ယိမ္းလို႕ … ႏြဲ႕လို႕ …

မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ေနပူက်ဲက်ဲမွာ
ကဗ်ာအလွကို လူတကာကိုျပဖို႕လုပ္တယ္ …
ခပ္ျပင္းျပင္းအလင္းမွာကိုပဲ
အေမွာင္ေတြ တဖြဲဖြဲက်လြန္းလို႕
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ေရႊ႕ဆိုင္းေနရတယ္ …

မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ကပ္မိုး ထရံကာ အိမ္ေလးကိုေရာင္းၿပီး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ …
ဒီအေၾကာင္းကိုစကားစပ္မိတိုင္း
ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ရယ္သံေတြ
လြင့္ … လြင့္ လာတယ္ …

တစ္ေနရာေရာက္ေနတဲ႔
မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ေန႕နဲ႔ ညကို ကဗ်ာစာအုပ္ၾကားမွာ
ညွပ္ညွပ္ထားတတ္တယ္ …

တစ္ေနရာေရာက္ေနတဲ႔
မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
တစ္ျခမ္းေစာင္းေနတဲ႔ လမ္းမေတြကို ေရွာင္ရင္း
လြယ္အိတ္စုတ္နဲ႔ခရီးသြားတယ္ …

တစ္ေနရာေရာက္ေနတဲ႔
မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ေလာကဓမၼကို
ရင္ဘတ္ဟၿပဲနဲ႔
စြဲစြဲၿမဲၿမဲ သင္တယ္ …

တစ္ေနရာေရာက္ေနတဲ႔
မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
ကဗ်ာရဲ႕အလွတရားကို
ၿမိဳ႕ျပနံရံမွာ
ယံုၾကည္မႈ ခပ္ရဲရဲနဲ႔
ခ်ိတ္ဆြဲႏိုင္ခဲ႔တယ္ …

မႏၲေလးသား ကဗ်ာဆရာဟာ
အဲဒီလိုမ်ိဳး …
သူ႕ေလွကားသူ တက္ခဲ႔တယ္ … …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Monday, March 24, 2008


ကန္႕လန္႕

မနက္လင္းလာေတာ့
ေရေမ်ာကမ္းတင္ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက
စိတ္မပါလက္မပါႏိုးထလာရ …

ဒီမနက္က
ခါတိုင္းေလာက္မလင္းပါလားဆိုၿပီး
မ်က္လံုးကိုပြတ္သပ္ၾကည္႕ေတာ့မွ
မ်က္မွန္တပ္ဖို႕သတိရလာတယ္ …

မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္ရတာကိုက
မႏိုင္၀န္ထမ္းေနရသလို
ေလး … လံ … လွ …

မီးဖိုခန္းသြား ...
သန္႕စင္ခန္းသြား ...
အိပ္ခန္းထဲသြား ...
မီးဖိုခန္းကိုျပန္သြား ...
ငါ ေသာက္ရမယ့္ေဆးကို
ငါ႔ ေျခေထာက္ေတြကိုပဲ တိုက္လိုက္တယ္ …

ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက
ပက္လက္ေမ်ာပါမ်ားလာေတာ့
ခါးနာေရာဂါပါ စြဲကပ္လာတယ္ …

ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက
လုပ္ေနက်အလုပ္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး
စားေနက်အစာကို မစားႏိုင္ဘူး
သတိရေနက်သူကို သတိမရႏိုင္ဘူး
ေရးေနက်ကဗ်ာကို မေရးႏိုင္ဘူး …

ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္
လံုးလံုးလ်ားလ်ားလင္းမယ့္ မနက္တစ္ခုဆီကိုေတာ့
ဒီခႏၶာႀကီးကို ဆြဲေခၚသြားရလိမ့္မယ္ …

တည္ညိမ္းကို

Read More...

Monday, March 17, 2008

အရုပ္

မေန႕က ေကာက္ရခဲ႔တဲ႔ ပင္လယ္မွာ
အသက္႐ွဴသံပါမလာလို႕
ေရခဲေသတၱာထဲ ပစ္ထည္႕ထားလိုက္တယ္ …

ၿပီးေတာ့မွ သတိရလို႕
ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္ကေလးကို
အေျပးအလႊား သံပတ္ေပးခဲ႔ရ …

စက္ဘီးေလးကို အိပ္ရာႏႈိးရင္း
မနက္စာစားဖို႕
သူတစ္လမ္း ကိုယ္တစ္လမ္းသြားခဲ႔တယ္ …

ဒီဖက္ေခတ္ရဲ႕ အသစ္လြင္ဆံုး အေအးဆိုင္ေတြက
ႀကံရည္တစ္မ်ိဳးပဲ ေရာင္းေတာ့တယ္ …

ႀကံရာမရတဲ႔ အဆံုး
ႀကံရည္ကိုပဲေသာက္ …
ဟိုဟိုဒီဒီေငး …
ခႏၶာကိုယ္က တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္လာမွ
အေမာတေကာအိမ္ျပန္ေျပးလာရ
ငါ႔ကို …
သူမ်ားေပးထားတဲ႔ သံပတ္ေလးက ေလ်ာ့ေနၿပီ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Saturday, March 15, 2008


မ်က္လွည္႕

တစ္ရာသီလံုးလံုး
လင္းအံုသင္းျမခဲ႔တဲ႔ စံပယ္ရနံ႔ဟာ
ေတေလသားေပါက္ရဲ႕ ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စီးမိုးသြားခဲ႔တယ္ …

အၿပံဳးရွတဲ႔ ဒဏ္ရာက
ေမွာ္ဆရာတိုက္တဲ႔ က်ိန္စာလို
နားစြင့္ေလတိုင္း စံပယ္သံေတြကိုပဲ ၾကားေနခဲ႔ရ …

တစ္သက္လံုးမပိုင္ဆိုင္ခ်င္သူဟာ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာပစ္ခ်ထားလိမ့္မယ္ …
သစ္ရြက္ေတြႏြယ္တက္ခ်ိန္မွာပဲ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို ရိတ္သိမ္းေပးၾကေပါ႔ …

ေတေလေလးရဲ႕ မာတိကာမွာ
နာမည္တစ္လံုးကို ဖ်က္ၿပီးတဲ႔အဆံုး
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ရင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တယ္ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...


အစိမ္းနံ႔ နံတဲ႔ ကဗ်ာ

အသက္႐ွဴသံကိုက
ရိုးတိုးရိပ္တိတ္နဲ႕ …
လက္က်န္ေလာင္စာနဲ႕ေတာက္တဲ႕ မီးလို …

မျဖစ္စေလာက္ လက္ခုပ္သံမ်ားအတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ညေတြကို
ေလစိမ္းအတိုက္မခံလိုပါ …

အဲလို ဂရုစိုက္ေနရင္းက
ဘ၀ရဲ႕ အလ်ားဟာ
ဓါတ္တိုင္ေအာက္မွာ ထက္၀က္က်ိဳးခဲ႕ …

ပံုတိုပတ္စ ေတြေျပာေျပာျပၿပီး
မွားလာသမွ်ကို အာပတ္ေျဖေပးမယ့္ အေမ …
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္တစ္လႊာစာေ၀းလို႕ …
ကၽြန္ေတာ္ကလဲ …
ကိုယ့္ဓါးကိုယ္ ထက္လွတယ္အထင္နဲ႕
ေမွာ္႐ံုအတြင္း
ရင္ေကာ့ရင္း ၀င္ခဲ႔မိတာကိုး …

ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတဲ႔ ေပတံေလးနဲ႕
သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ေတြကိုမတိုင္းႏိုင္ခဲ႔တာပါအေမ …

ေန နဲ႕ လ ကိုမျမင္ရေလာက္ေအာင္
ကၽြန္ေတာ္ထမ္းထားတဲ႕ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြကလဲ
အရပ္ျမင့္တယ္ …

အေ၀းကိုေငးရင္း ကဗ်ာေရးတတ္တဲ႕ အက်င့္ေလး
ေမတၱာနပ္မမွန္မႈေၾကာင့္ တုန္းရုန္းလဲလို႕ …
ဆန္႕တငင္ငင္္အသက္ရွဴသံဟာ
ၾကည္စင္၀င္းပျခင္းကို အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ … ရွာလို႕ …

ယက္ကန္းသည္မ လို
က်ိဳးက်ိဳးကုတ္ကုတ္ ရက္လုပ္ခဲ႔ရ
ဘ၀ ကိုက က်ိဳးလြယ္ပဲ႔လြယ္ရယ္ …
အဆင္လွတာ မလွတာ အပထား
ဘ၀ရဲ႕ အလ်ားမ်ားရွည္လာရင္
အစ မထြက္လိုက္နဲ႕ …
ဆြဲထုတ္ခ်င္သူေတြက … မ်ားတယ္ …

ထြက္မေျပးေတာ့ ပါဘူးကြယ္ …
လြတ္မွာမွ မဟုတ္ဘဲ …
ေလာကဓံ ပစ္တ႔ဲ ကြန္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို
မကၽြတ္မလြတ္ေတာ့တဲ႔အထိ … ရစ္လို႔ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Sunday, March 9, 2008

အမွ်င္

ညွိဳ႕မယ့္ညွိဳ႕ေတာ့လည္း
ကိုယ္ဟာ ကိုယ္မဟုတ္ေတာ့တဲ႔အထိ …

ကိုယ္က လြဲရင္ ကိုယ္ပါပဲထင္ၿပီး
ကိုယ့္အေရကို ဆြဲဆုတ္ျပမိရဲ႕ …

တစ္ေယာက္အေခြဟာ
တစ္ေယာက္ကို ထံုးမယ့္ႀကိဳးလို
လႈပ္ေလတင္းေလ …

တစ္ေယာက္အၿမီးကို
တစ္ေယာက္ျပန္မ်ိဳရင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတြ႕တယ္ …

ေျဖေဆးအတြက္
ကိုယ့္အဆိပ္ကို အန္ခ်ေပးေတာ့
လွ်ာႏွစ္ခြနဲ႕ လ်က္လို႔ …

အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့ဘူး … ေနရာမ႐ွိေတာ့ဘူး …
ဒီမွာတင္ အသက္ကိုအပ္ခဲ႔မယ္ …
ကိုယ့္ … တြန္သံၾကားလဲ
လွည္႕မၾကည္႕နဲ႔ေတာ့ …


လူမင္း နဲ႕ မိုးေဟကို တုိ႔ပါ၀င္တဲ႔ “ အမွ်င္ ” ဗီဒီယိုဇာတ္ကားထဲက ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ …
ဇာတ္ကားတစ္ခုလံုးမွာ ကဗ်ာကို ထပ္ခါထပ္ခါ႐ြတ္ရင္းဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕ထားပါတယ္ … ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ၾကည္႕ၿပီးၾကေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ … မၾကည္႕ရေသးသူမ်ားအတြက္လဲ ၾကည္႕ဖို႕ညႊန္းပါရေစ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Saturday, March 8, 2008

လြင္ျပင္ထဲက အရာမ်ား

ပ်ံမတက္ႏိုင္တဲ႔ အေတာင္ခတ္သံေတြက
အလိုလိုေနရင္း က်ယ္က်ယ္လာတယ္ …
ပဲ႔တင္သံလား …
လႈိဏ္ေခါင္းသံလား …
ေလးဖက္ပိတ္မဟုတ္တဲ႔
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ လြင္ျပင္ထဲမွာ …

တစ္သက္လံုး တြက္ခ်က္လာတဲ႔ ဂဏန္းေပါင္းစက္ေတြ
ဓါတ္ခဲအားကုန္ေနၾက …
မဲမဲျပားျပား အရာတစ္ခုဆိုတာထက္ဘာမွမပိုေတာ့ဘူး …
သူ႕ကိုယ္သူ ဓါတ္အားျပတ္ေတာက္ေနတယ္ဆိုတာ
မသိစိတ္ထဲမွာကိုပဲ ေမ႔ေနၾက …
ေလးဖက္ပိတ္မဟုတ္တဲ႔
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ လြင္ျပင္ထဲမွာ …

သစ္ပင္ေတြ … သစ္ပင္ေတြေလ …
အ႐ြက္ ၊ ပန္း ၊ သစ္သီး ဆိုတာကို
သူတို႕ရဲ႕၀တ္ေကာင္းစားလွလို႔ သိပံုမရဘူး …
႐ိုးတံၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႕ မတ္တတ္ရပ္ေနၾက …
ဂုဏ္ယူစြာ …
ေလးဖက္ပိတ္မဟုတ္တဲ႔
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ လြင္ျပင္ထဲမွာ …

ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔စီးဆင္းခြင့္မ႐ွိတဲ႔ေရေတြ …
ပတ္ၾကားအက္ထဲကေရေတြ …
ေရနံ႔မရတဲ႔ေရေတြ …
တိုးတိတ္အိုင္ဖြဲ႕ေနၾက …
ေလးဖက္ပိတ္မဟုတ္တဲ႔
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ လြင္ျပင္ထဲမွာ …

မေန႔ကအထိေတာ့ အဲဒါေတြပဲ႐ွိတယ္ …
ေနာက္ေန႕ေတြမွာ …
ရယ္လိုက္ငါးလိုက္ ေနထိုင္ၿပီးတဲ႔အရာေတြ
ထပ္႐ွိလာအံုးမယ္လို႔သိရတယ္ …
ေလးဖက္ပိတ္မဟုတ္တဲ႔
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ လြင္ျပင္ထဲမွာ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Friday, March 7, 2008

တကြဲတျပား

အိမ္ကေလးထဲက
ကၽြန္ေတာ္ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ထြက္က်သြားေတာ့ …

အိမ္ထဲမွာ
တကြဲတျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
အက်ီၤနဲ႕ ပုဆိုးေလးကိုသတိရတယ္ …

အိမ္အ၀င္မွာ
တကြဲတျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
ကတၱီပါဖိနပ္ ဘယ္ ၊ ညာႏွစ္ဖက္ကို သတိရတယ္ …

အိမ္ခန္းတြင္းမွာ
တကြဲတျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
ေဘာလ္ပန္နဲ႕ ကဗ်ာစာ႐ြက္ေတြကို သတိရတယ္ …

ခရီးေ၀းသြားေတာ့မယ့္
ကၽြန္ေတာ့္ ကံၾကမၼာကလဲေျပာပါတယ္ …
တကြဲကျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အိမ္ကေလးကို သတိရေနမယ္တဲ႔ …

အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ …
“ စံု ” ကို ခြဲထုတ္လိုက္တာ
“ မ ” ေတြခ်ည္းပဲ က်န္ရစ္တယ္ … …

တည္ညိမ္းကို


ကဗ်ာရပ္၀န္းကိုပို႕ထားတဲ႕ကဗ်ာေလးကိုျပန္တင္လိုက္တာပါ … ကၽြန္ေတာ္ တကြဲတျပားျဖစ္ေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ႔ေပါ႔ … မိသားစုဆိုတာကိုခြဲခြာလာလိုက္တာ အခုဆိုအလြမ္းေတြအေရထူေနၿပီေလ …
ထူးၿပီးေတာ့လဲမလြမ္းတတ္ေတာ့ဘူး … အခုေတာ့စိတ္ေလးေပါက္လာလို႕ေရးလိုက္တာ … ပို႕ထားတဲ႕ကဗ်ာကိုလဲ စိတ္လိုလက္ရျပန္တင္လိုက္တာပါ …

Read More...

ဇစ္ျမစ္

ေသြးရင္းနဲ႕
အသြားေၾကြသြားတဲ႕
ဓါးေတြေတြ႕ဖူးလား …

ဆယ့္ငါးႏွစ္အာမခံတိုက္တာေတြ
ေျမခေၾကြက်သြားတာေတြ႕ဖူးလား …

ဂရမ္တီ အထပ္ထပ္ခံတဲ႔
ကမၻာေက်ာ္ “ ဆိုနီ ” အီလက္ထေရာနစ္ေတြ
တခုတ္တရ အေလ်ာ္အစားျဖစ္ေနတာေရာေတြ႕ဖူးလား …

လတ္တေလာ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေနသူေတြ
႐ုတ္ခ်ည္းကြယ္ပ်က္
ခြက္လက္ဆြဲေနတာေရာ ေတြ႔႕ဖူးလား …

ၿပီးေတာ့ …
ျဖဴစင္ပါတယ္ဆိုတဲ႕ ဘ၀ေတြ
ေနေရာင္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့
နီစိမ္း၀ါေနတာကိုေရာ
… … ေတြ႕ဖူးလား … …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Thursday, March 6, 2008

အျပန္

ေ၀ေ၀သီေတာတန္း
စိမ့္စမ္းနဲ႕ အလကၤာ …
တဒဂၤေမးသိပ္
ေအးရိပ္မွာ ခ,ကာမို႕
ခ်ိဳျမျမေတာအစြမ္း
ဒီေမာင္မွာ မကၽြမ္းျဖစ္တာေၾကာင့္ …
တစ္လွမ္းၾကြမယ္ျမန္းအစကိုပ
မွန္းဆကာျပည္ေတာ္ကိုျဖင့္
ေမွ်ာ္ဆင့္ကာေတြး …. ….

ဒီအေရးကိုမေတြးေပလင့္ …
ျငိမ့္ေညာင္းငယ္ခ်ိဳက်ဴ
သဇင္ျဖဴကိုပန္တဲ႕သက္ထား
သည္ေမာင့္အပါးမွာ ခြန္အား႐ွိပါ႔ …
သဇင္ကိုပန္လို႔
သေျပက္ိုေသြး
အေမာင္႐ွိရာေတာတန္းကိုေငးသေပါ႔
ပူနင့္ကာေဆြး … ….

မေတြးေလနဲ႕ခ်စ္သဲျဖဴ
အေမာင္ျပန္အလာ ၾကိဳကာပါးမယ့္
သေျပပ်ိဳ ေမာင့္သက္ထားရယ္နဲ႕
သဇင္လိုသင္းတဲ႕လက္ကေလးကိုလ
ၾကိဳလင့္ကာေမႊး … …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

အလႊာမ်ား

ေပ်ာ့တိေပ်ာ့တြဲ လက္တစ္စံုဟာ
ေတာက္တိုမယ္ရေတြ သယ္သယ္လာရင္း
ငါ႔ဆီကို မၾကာခဏ …
လာလာလည္တတ္တယ္ …

တစ္အိမ္လံုးမီးခလုပ္မဖြင့္ခဲ႔တာ
… ဟိုးတေလာ ကတည္းက …
တခါတခါ
အေမွာင္ဟာ ငါ႔ကို အျမင္႐ွင္းေစတယ္ထင္လို႔ …

ေလာင္းရိပ္ေအာက္ကထြက္ခဲ႔စမ္း …!!!
ျပတင္းတံခါးအျပင္က ပစၥဳပၸန္ဟာ
အဲဒီ အသံနဲ႕ အေတာင္ပံတျဗန္းျဗန္းခတ္တယ္ …

ငါ႔ဖိနပ္ကေလးလဲ ႏွင္းစိုေနတာ ၾကာခဲ႔ၿပီ …
ဒီတစ္ခါ အျပင္သြားမွ
ဘ၀နဲ႕ ေတာ္မယ့္ ဖိနပ္လွလွ၀ယ္မယ္ …
ဖိနပ္တိုက္ေဆး (ေစ်းမၾကီးတာ) ၀ယ္မယ္ …

တခါတုန္းကေတာ့
အိမ္ေ႐ွ႕က စံပယ္႐ံုမွာ
တနဂၤေႏြသမီးေလးျဖတ္အသြား
အနီေရာင္စံပယ္ေတြနဲ႕ခ်ည္းပဲ ရဲဗေလာင္းခတ္သြားဖူးခဲ႔
အဲဒီကတည္းက
ညညဆို အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေၾကာင္း
စံပယ္တစ္႐ံုလံုးက အုန္းအုန္းၾကိတ္ၾကိတ္ေျပာၾကတယ္ …

လွမ္းေအာ္ရတာလဲ … ေ၀း … တယ္ …
လွမ္းေမွ်ာ္ရတာလဲ … ေ၀း … တယ္ …
ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား နီးခ်င္ပါသလဲလို႔ေမးလာရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္ရတဲ႔ အထိနီးခ်င္တယ္ …

တည္ညိမ္းကို


Read More...

Wednesday, March 5, 2008

ဖတ္စာ ( ၃ )

ခၽြတ္ေခ်ာ္တယ္လို႕ေတာ့မဆိုသာဘူး
တိမ္းေစာင္း႐ံုေလးသက္သက္ပဲ …
စုေဆာင္းထားအမွ်ကေတာ့
ေမွာက္က်သြားခဲ႔တယ္ …

ကံၾကမၼာယိုစိမ့္မႈျပႆနာ
ဓနိမိုးထရံကာ လံုၿခံဳမႈ
ပလက္ေဖာင္းနံေဘးက ဆင္းရဲျခင္း
အဲဒါေတြက်ေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ႔ …

ဘယ္မွာလဲ ေလွကားထစ္ေတြ
ေလွနံကိုပဲ ရမ္းရမ္းကားကား ဓါးနဲ႕ထစ္ေနၾက …
သူတို႕ကိုယ္က ေငြေစာ္ပဲနံတယ္ …
လူေစာ္မနံဘူး …

စာရိတၱကိုေရာင္းမစားရ …
သဘာ၀တရားနဲ႕သာလဲလွယ္ပါ …
ည ကခါးတယ္ဆိုရင္လဲ …
အာ႐ုဏ္ကေတာ့ ခ်ိဳပါလိမ့္မယ္ …

တည္ညိမ္းကို

Read More...

Tuesday, March 4, 2008

ေဒ၀ီ

ႏွင္းဆီပန္းကို
မီးႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ နမ္းတဲ႕ သမီးပ်ိဳဟာ
မာယာအလကၤာ ကင္း႐ွင္းေၾကာင္း
ေၾကးမံႈ ေ႐ွ႕မွာ လက္မွတ္ထိုးတယ္ …

လ,အလင္းကို စစ္ခင္းၿပီးယူခဲ႔တာလဲ သူမ,ပဲ …
ည မွာေတာ့ဒဏ္ရာပရပြ …
အေမွာင္အုပ္ေတြက တိုးတိုးဆိတ္ဆိတ္ ငိုေၾကြးၾက
႐ွိသမွ်အားနဲ႕ ကဗ်ာေရးရင္း
ညက ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႕ ေသတယ္ …
အဲဒီညက ဘယ္ပန္းမွ မပြင့္ဘူး …

ေတာအုပ္ကေတာ့
ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားေတြကို ခၽြန္ျမရင္း
သူမ,ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာရင္
မွ်င္း … မွ်င္းၿပီးသတ္ဖို႕
ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို ခင္းတယ္ …

ေနာက္တစ္ေန႕ …

အလင္းေတြ တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ အက်မွာ
သူမ,ဟာ
မာယာကို ေဆာင္ဓါးလို ေျမွာက္ရင္း
ေတာအုပ္အတြင္းကို၀င္တယ္ …

ေတာအုပ္ကေတာ့
သူ႕ဗ်ဴဟာနဲ႕သူ လွပစြာျငိမ္သက္ေနခဲ႕ …
သူမ,ေတာအလည္အေရာက္မွာ
႐ုတ္တရက္ ေတာေမွာက္ပစ္လိုက္ေရာ …
စူး႐ွစြာခ်ယ္သထားတဲ႕ သစ္ကိုင္းဖ်ားေတြက
အရင္ေလးမ်က္ႏွာက ထိုးဆြၾက …
မီးစမီးနေတြ တဖြားဖြားက်ရင္း
သူမ,ေသဆံုးသြားေတာ့တယ္ …

ေတာမာယာဟာ
သူမ,ထက္သာေၾကာင္းကိုေတာ့
အဲဒီေန႕ကပဲ သိခြင့္ရလိုက္ေပါ႔ … …

တည္ညိမ္းကို


Read More...