တကြဲတျပား

အိမ္ကေလးထဲက
ကၽြန္ေတာ္ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ထြက္က်သြားေတာ့ …

အိမ္ထဲမွာ
တကြဲတျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
အက်ီၤနဲ႕ ပုဆိုးေလးကိုသတိရတယ္ …

အိမ္အ၀င္မွာ
တကြဲတျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
ကတၱီပါဖိနပ္ ဘယ္ ၊ ညာႏွစ္ဖက္ကို သတိရတယ္ …

အိမ္ခန္းတြင္းမွာ
တကြဲတျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
ေဘာလ္ပန္နဲ႕ ကဗ်ာစာ႐ြက္ေတြကို သတိရတယ္ …

ခရီးေ၀းသြားေတာ့မယ့္
ကၽြန္ေတာ့္ ကံၾကမၼာကလဲေျပာပါတယ္ …
တကြဲကျပား က်န္ခဲ႔တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အိမ္ကေလးကို သတိရေနမယ္တဲ႔ …

အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ …
“ စံု ” ကို ခြဲထုတ္လိုက္တာ
“ မ ” ေတြခ်ည္းပဲ က်န္ရစ္တယ္ … …

တည္ညိမ္းကို


ကဗ်ာရပ္၀န္းကိုပို႕ထားတဲ႕ကဗ်ာေလးကိုျပန္တင္လိုက္တာပါ … ကၽြန္ေတာ္ တကြဲတျပားျဖစ္ေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ႔ေပါ႔ … မိသားစုဆိုတာကိုခြဲခြာလာလိုက္တာ အခုဆိုအလြမ္းေတြအေရထူေနၿပီေလ …
ထူးၿပီးေတာ့လဲမလြမ္းတတ္ေတာ့ဘူး … အခုေတာ့စိတ္ေလးေပါက္လာလို႕ေရးလိုက္တာ … ပို႕ထားတဲ႕ကဗ်ာကိုလဲ စိတ္လိုလက္ရျပန္တင္လိုက္တာပါ …