အလႊာမ်ား

ေပ်ာ့တိေပ်ာ့တြဲ လက္တစ္စံုဟာ
ေတာက္တိုမယ္ရေတြ သယ္သယ္လာရင္း
ငါ႔ဆီကို မၾကာခဏ …
လာလာလည္တတ္တယ္ …

တစ္အိမ္လံုးမီးခလုပ္မဖြင့္ခဲ႔တာ
… ဟိုးတေလာ ကတည္းက …
တခါတခါ
အေမွာင္ဟာ ငါ႔ကို အျမင္႐ွင္းေစတယ္ထင္လို႔ …

ေလာင္းရိပ္ေအာက္ကထြက္ခဲ႔စမ္း …!!!
ျပတင္းတံခါးအျပင္က ပစၥဳပၸန္ဟာ
အဲဒီ အသံနဲ႕ အေတာင္ပံတျဗန္းျဗန္းခတ္တယ္ …

ငါ႔ဖိနပ္ကေလးလဲ ႏွင္းစိုေနတာ ၾကာခဲ႔ၿပီ …
ဒီတစ္ခါ အျပင္သြားမွ
ဘ၀နဲ႕ ေတာ္မယ့္ ဖိနပ္လွလွ၀ယ္မယ္ …
ဖိနပ္တိုက္ေဆး (ေစ်းမၾကီးတာ) ၀ယ္မယ္ …

တခါတုန္းကေတာ့
အိမ္ေ႐ွ႕က စံပယ္႐ံုမွာ
တနဂၤေႏြသမီးေလးျဖတ္အသြား
အနီေရာင္စံပယ္ေတြနဲ႕ခ်ည္းပဲ ရဲဗေလာင္းခတ္သြားဖူးခဲ႔
အဲဒီကတည္းက
ညညဆို အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေၾကာင္း
စံပယ္တစ္႐ံုလံုးက အုန္းအုန္းၾကိတ္ၾကိတ္ေျပာၾကတယ္ …

လွမ္းေအာ္ရတာလဲ … ေ၀း … တယ္ …
လွမ္းေမွ်ာ္ရတာလဲ … ေ၀း … တယ္ …
ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား နီးခ်င္ပါသလဲလို႔ေမးလာရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္ရတဲ႔ အထိနီးခ်င္တယ္ …

တည္ညိမ္းကို