ပြိဳင့္တာ

အပူအပင္ေတြ ၿငိမ္းဖို႔ …
ပင္လယ္ကိုေမာ့ေသာက္ပစ္ဖို႕မလို …
ေမတၱာဓါတ္မ်ားမ်ားပါတဲ႕ အားတိုးေဆးကိုပဲ
တစ္ေန႕တစ္လံုး
မွန္မွန္ သံုးဖို႔ လိုတယ္ …

ဟိုဘက္ကမ္းမွာေတာ့
ပန္းေတြ အဆုတ္လိုက္ အဆုတ္လိုက္ ပြင့္ေနၾကၿပီ …
ခင္ဗ်ားရဲ႕ လြင္ျပင္ကို
စစ္တလင္းအျဖစ္က
အခုရပ္ပါ …

အျပစ္အနာ ဆိုတာ
ဘယ္ေနရာမွမကင္းဘူး …
ငါေကာင္းခဲ႕ဖူးတယ္ဆိုတာကိုပဲ
ခဏခဏမေတြးနဲ႕ …
“ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ ၾကယ္နဲ႕တူသတဲ႕ …
ေမွာင္ေလ ပိုလင္းေလ ” …

အေလ်ာ္အစားေတြ မ်ားလြန္းတဲ႕အခါ …
ဘ၀ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္စင္ၾကယ္မႈဟာ …
စစ္ပြဲျပန္ ျမင္းစီးသူရဲ ရဲ႕
ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာနဲ႕တူေလတယ္ …

ကတၱီပါဖိနပ္လဲ မစီးခ်င္နဲ႕ …
ေ႐ႊထီးလဲ မေဆာင္းခ်င္နဲ႕ …
ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေမွာင္လာရင္
ေကာင္းကင္ကို ခပ္ရဲရဲ ပ်ံတက္
ၾကယ္တစ္ပြင့္အျဖစ္
လင္းလက္ပစ္လိုက္ပါ …

တည္ညိမ္းကို

“ … ” ထဲက စကားလံုးမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္စကားလံုးမ်ားမဟုတ္ပါ … တစ္ေနရာရာ ကဖတ္႐ႈမွတ္သားမိလို႕ ကဗ်ာနဲ႔လဲအံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ယူသံုးလိုက္တာပါ … ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္တဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းမႈျဖစ္လို႔ ဒီထက္ထိေရာက္တဲ႕ စကားလံုးလဲ ႐ွာမရလို႔ပါ …
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ကဗ်ာအျဖစ္ေရးၿပီးတင္ေပးပါဆိုလို႕ ကၽြန္ေတာ္တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါတယ္ … သူငယ္ခ်င္းလဲ ေက်နပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္ …