ပရာရႈိင္းရ္
သတိရေနဖို႕မလိုသလို
ႏႈတ္ဆက္ေနဖို႕လဲမလို …
ငါတို႕ဟာငါတို႔
(အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခု)
ခြဲခြာႀကရံုေပါ႔ ျမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရ … …
ငါမရွိလဲ…
ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ရင္ျပင္မွာ
ႏွင္းမႈန္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနအံုးမွာပဲ … …
ငါမရွိလဲ…
ကာလိုမင္စကားယားက ပန္းသီးပင္ေတြ
အလုအယက္သီးေနအံုးမွာပဲ … …
ငါမရွိလဲ…
ငါေနဖူးခဲ႔တဲ႔ အခန္းေလးက
စကားသံေတြနဲ႔ အသက္၀င္ေနအံုးမွာပဲ … …
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ငါ႔ရင္ခုန္သံေတြ လူလားမေျမာက္ခင္မွာပဲ
အခ်ိန္တန္ခဲ႔ၿပီ …
ကဲ …
ေန၀င္ေနထြက္ျဖစ္စဥ္အသစ္နဲ႕
လူသားေတြရဲ႕မ်က္လုံးအသစ္
ငါလဲ … ငါအသစ္နဲ႕ …
… အိမ္ျပန္မယ္ …
တည္ညိမ္းကို
အကိုႀကီးေရ ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ရေတာ႔ ရင္ထဲမွာတမ်ိဳးႀကီးပဲဗ်ာ။ ေရႊျပည္ႀကီးမွာလဲ အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစဗ်ာ။
ReplyDeleteကဗ်ာေတြခ်စ္တဲ႔ ကိုတည္ႀကီး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစဗ်ာ ..
ငါလည္း ငါ အသစ္နဲ႔အိမ္ျပန္မယ္ဆိုတဲ႔ ကိုတည္ႀကီး ကို ငါတို႔ ျမန္မာျပည္ကေန ႀကိဳဆိုေနမွာပါဗ်ာ :)
ReplyDeleteအိမ္ျပန္ခရီးေလး ေျဖာင့္ျဖဴးပါေစ အကိုၾကီး ။
ReplyDeleteကာလိုမင္စကားယားက ပန္းသီးပင္ေတြ ကိုျမင္တိုင္း သတိရေနမွာပါ အကိုၾကီး ။
ReplyDelete