ေက်ာင္းပံုျပင္

ေက်ာင္းေတာ္မွာ ေနသာတိုင္း
ခပ္မႈိင္းမႈိင္း စာသင္ခန္းေလး
ပန္းရနံ႕ေတြနဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕စင္ၾကယ္လို႕ … …

ၾကင္နာသူ ေ႐ွ႕ေျပး
လြယ္အိတ္ျပာေလးရဲ႕ ျခဴသံ …
မပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခံုတန္း႐ွည္ကဗ်ာမ်ား …
ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ အိပ္မက္မ်ားနဲ႕႐ူးမိုက္
အျဖဴအစိမ္း၀တ္ “ အက္ဖ႐ိုဒိုက္ ” ကို
လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခ်စ္ခဲ႕တယ္ … …

ေျခလွမ္းတိုင္း လင္းျပ
ညတကာတို႕ရဲ႕ ၾကယ္မေလး …
မ်က္ေစာင္းထိုး အံၾကိတ္
ခိုးၾကည္႕တဲ႕မ်က္၀န္းေတြကိုလဲ
တိတ္တဆိတ္ မွိတ္ပစ္တတ္တယ္ … …

႐ူးခဲ႕တာပါကြယ္ …
အလြမ္းနဲ႕ နကၡတ္ တူခဲ႕ေလသလား …
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္ပိတ္စာေတြလဲ ေၾကမြ
“ အိမ္ေ႐ွ႕မရပ္ရ ” အမိန္႕ေတာ္မွာလဲ
အေသအခ်ာ ႐ိုက်ိဳးခဲ႕ပါတယ္ … …

ရာဘာဖိနပ္စီးသူရဲ႕ အခ်စ္က
သူမ အတြက္ေတာ့
က်မ္းတစ္ေစာင္ ေပတစ္ဖြဲ႕ မျဖစ္ခဲ႕ပါဘူး … …

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထူမရတာ အခါခါ
လမင္းရဲ႕ေတာ္၀င္လက္ထပ္ပြဲမွာေတာ့
မမွီတဲ႕ ပန္းကိုနမ္းခ်င္တဲ႕ ေတေလေလး
မီးလင္းဖို နံေဘးမွာ အလြမ္းၿခံဳရင္း
မေသခ်ာျခင္းေတြပဲ
လင္းအံုခဲ႕ရေပါ႔ … …

တည္ညိမ္းကို

( “ အက္ဖ႐ိုဒိုက္ ” = အခ်စ္ ၊ အလွ နတ္ဘုရားမ )